Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Σχολή Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισμού. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού

Περίληψη

Αυτή η διατριβή εξετάζει την γραμμική προοπτική στα βιντεοπαιχνίδια υπό το πρίσμα της υπονόμευσής της στις εικαστικές τέχνες ιστορικά. Υποστηρίζει πως δεν υπήρξε ανάλογη κατάργηση, ή έστω υπονόμευση, στον σχεδιασμό των κόσμων των βιντεοπαιχνιδιών – τουλάχιστον όχι ακόμα – και πιθανώς δεν πρόκειται ούτε στο εγγύς μέλλον να υπάρξει τέτοια επανάσταση. Με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, η γραμμική προοπτική στα βιντεοπαιχνίδια έχει επικρατήσει σε αξιοσημείωτα μεγάλο βαθμό. Ο λόγος αφορά περισσότερο πρακτικούς, υπαρκτούς περιορισμούς τεχνικής υποδομής, οικονομικών πόρων και ανθρώπινου δυναμικού και όχι σχεδιαστικών ικανοτήτων. Ωστόσο αυτοί οι περιορισμοί ενέπνευσαν μια νοσταλγία για ένα υποτίθεται πιο αγνό, πιο αθώο τεχνολογικό παρελθόν, παίρνοντας την μορφή ενός ιδιότυπου είδους αισθητικού χιπστερισμού. Κατ´επέκταση αναλύεται πώς η τέχνη της ζωγραφικής μπορεί να επωφεληθεί από το παράδειγμα των βιντεοπαιχνιδιών αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να αντιληφθούν και να αξιοποιήσουν οι σύγχρονοι εικαστικοί καλλιτέχνες τις δυνατότητες και την εγκυρότητα αυτής της αρχαίας, αλλά και ταυτοχρόνα πάντοτε νέας, πρακτικής.