Θα καταπιεί η εικονική πραγματικότητα τον πολιτισμό; Μανώλης Ανδριωτάκης, Καθημερινή [5/1/2023]
Περιπλανιέμαι στους δρόμους του Κόβεντ Γκάρντεν, στο Λονδίνο, και βρίσκομαι έξω απ’ την πόρτα ενός αρκετά μεγάλου ισόγειου καταστήματος, οι μινιμαλιστικές βιτρίνες του οποίου ελάχιστα με προϊδεάζουν για το τι βρίσκεται στο εσωτερικό του. Οι έξι φουτουριστικές αφίσες που είναι αναρτημένες σποραδικά, με παραπέμπουν σε κάποιου είδους μαγαζί εμπορίας βιντεοπαιχνιδιών. Εν τω μεταξύ, η ταμπέλα με το λογότυπο δεν μου θυμίζει κάτι. Είμαι πολύ περίεργος να δω τι συμβαίνει εκεί μέσα κι έτσι αποφασίζω να κάνω το βήμα στο άγνωστο. Ανοίγοντας τη βαριά πόρτα προσέχω ότι δίπλα στο όνομα του χώρου υπάρχουν δύο γράμματα, το V και το R, τοποθετημένα σαν εκθέτες, που με βάζουν αμέσως στο νόημα. Εχω μπει σ’ έναν χώρο όπου πρωταγωνιστής είναι η εικονική πραγματικότητα (Virtual Reality).
Στην πραγματικότητα, βρίσκομαι σ’ έναν κινηματογράφο νέας γενιάς. Το Sandbox VR είναι ένας μοναδικός χώρος ψυχαγωγίας, ακόμα και για τα δεδομένα του Λονδίνου, ο οποίος βρίσκεται μόλις στο πρώτο τρίμηνο της λειτουργίας του εδώ. Πρόκειται για την πρώτη εμφάνιση αυτού του υβριδικού είδους στην Ευρώπη. Τα πρώτα καταστήματα της εταιρείας, που έχει έδρα στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, άνοιξαν στην Καλιφόρνια, ακολούθησαν αρκετά ακόμα σε άλλες πολιτείες, έπειτα στον Καναδά και στην Ασία. Οι ιδρυτές της, Αντι Σκάνλον και Τζέικ Γουίλμοτ-Στίλγουελ, θέλησαν να δημιουργήσουν κάτι εντελώς καινούργιο, και πολύ πιο φιλόδοξο σ’ όλα τα επίπεδα. Ενώ σε όλη την υφήλιο, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, έχουν υπάρξει κατά καιρούς δείγματα επιχειρηματικών πρωτοβουλιών τύπου VR cafe, όπου μπορεί κάποιος να μπει και να παίξει κάποιο παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας, το Sandbox VR είναι το πρώτο μαζικό δείγμα ολοκληρωμένης κοινωνικής εμπειρίας.
Η συνέχεια εδώ.