Το 1974, ενώ βρισκόταν με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο Smithsonian στην Ουάσιγκτον, ο Marc H. Miller έστησε ένα περίπτερο σε μια έκθεση χειροτεχνίας. Η πινακίδα έγραφε: «Conceptual καλλιτέχνης αναζητά συμμετέχοντες». Μια νεαρή φοιτήτρια καλλιτεχνικής θεραπείας από το Άμστερνταμ ονόματι Bettie Ringma (1944–2018) δήλωσε συμμετοχή. «Ήταν φωτογράφος και μόλις είχε χωρίσει από τον σύζυγό της, έναν Ολλανδό διπλωμάτη», λέει ο Marc, ο οποίος τράβηξε την πρώτη του φωτογραφία της Bettie λίγα λεπτά μετά τη συνάντησή τους.

Σύντομα άρχισαν να συνεργάζονται. Το 1975, ο Marc και η Bettie ξεκίνησαν τη σειρά «Paparazzi Self-Portraits». Χρησιμοποιώντας τη νέα instamatic Polaroid SX-70 κάμερα, η Bettie πόζαρε δίπλα σε διασημότητες όπως η Angela Davis, η Susan Sontag και ο William S. Burroughs, με τον Marc στον ρόλο του φωτογράφου. Το 1976, το πρότζεκτ τους κατέληξε στον θρυλικό μουσικό χώρο CBGB της Νέας Υόρκης. Ήταν η χρυσή εποχή του πανκ και η Bettie πόζαρε δίπλα στην Patti Smith, τους Ramones, τους Talking Heads και τον Richard Hell.

«Η Bettie ήταν εξαιρετική στην επικοινωνία. Μπορούσε κυριολεκτικά να μιλήσει με οποιονδήποτε αφού μιλούσε πέντε γλώσσες», λέει ο Marc. «Ήταν ένα ανοιχτό άτομο που του άρεσαν οι άνθρωποι. Δεν ένιωθε ότι κανένας ήταν κατώτερός της. Όλοι είχαν ενθουσιαστεί μαζί της, κατά κάποιον τρόπο. Ήταν πολύ ελκυστική και είχε πολύ «φιλικά» μπλε μάτια. Ήταν καλή ακροάτρια και όλοι ένιωθαν άνετα να μιλούν μαζί της. Αλλά δεν φοβόταν την απόρριψη. Δεν έβλεπε κανέναν σαν ανώτερό της.»

Η συνέχεια εδώ.