Ανδριάνα Βερβέτη: Συνέντευξη με την εικαστικό για την έκθεση The (W)hole New History of Art, που φιλοξενείται στην Γκαλερί Μπαταγιάννη.

Οόρος «οικειοποίηση» είναι άκυρος, παράταιρος και καθόλου ακριβής, αν κάποιος τον χρησιμοποιήσει για να περιγράψει την περίπτωση του The (W)hole New History of Art. Το δηλώνω, γιατί καραδοκεί πάντα ο κίνδυνος της επιπόλαιας ταξινόμησης και της εύκολης ματιάς-συμπεράσματος. Διασκευές, ναι, είναι η σωστή λέξη, ένα σχόλιο-ρεμίξ πάνω στο διηνεκές της ιστορίας της εξουσίας και της ανθρώπινης κατάστασης. Η ενότητα έργων της τελευταίας δουλειάς της Ανδριάνας Βερβέτη παραπέμπει σε αριστουργήματα της Δυτικής Τέχνης, απεικονίζοντας σε σχέδια από σινική μελάνη ένα πλήθος εμβληματικών και αρχετυπικών φορέων της εξουσίας «εν ζωή». 

Τα εισαγωγικά στο «εν ζωή» είναι επίσης απαραίτητα, αφού η καλλιτέχνις αποσαφηνίζει αμέσως τις προθέσεις της με τον τρόπο που παρουσιάζει την γκάμα των αρχόντων της. Ποιοι είναι αυτοί οι ζωντανοί-νεκροί εξουσιαστές της Βερβέτη; Και τι είδους σχόλιο κρύβεται μέσα σ’ αυτό το αποτροπιαστικά διασκευασμένο θέαμα που προσφέρει η προχωρημένη σήψη και η τρομακτική αποσύνθεση των χαρακτηριστικών του προσώπου τους; Πορτρέτα δύναμης που κάποτε φιλοτεχνήθηκαν για να την μεταδώσουν εκπέμποντας το δέος της, κρεμασμένα σε πύργους ή δικαστικά μέγαρα, σε εκκλησίες ή σε παλάτια, εδώ σε αυτή την έκθεση αποκαθηλώνονται μεν, αλλά και συνεχίζουν ταυτόχρονα να μεταδίδουν τον ίδιο τρόμο. 

Η συνέχεια εδώ.