Σάββατο πρωί είναι πάντα καλή στιγμή για να επισκεφθώ ένα βιβλιοπωλείο,  όπως «Μωβ σκίουρος» (Πλατεία Καρύτση 3). Φιλόξενο, χαριτωμένο, με άποψη αποτελεί τη χαρά του βιβλιοφάγου που θέλει να περάσει λίγο χρόνο στον χώρο, να διαβάσει μερικές σελίδες, να μυρίσει κάποια βιβλία πριν καταλήξει ποιο ή ποια θα αγοράσει –ομολογώ, σπάνια φεύγω μόνο με ένα.

Το απόγευμα το ΕΜΣΤ παρουσιάζει τον κύκλο των χειμερινών ατομικών του εκθέσεων με θεματικό επίκεντρο την επίδραση που ασκεί το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η σύγχρονη οικονομία της τεχνολογίας στις σχέσεις και τη σύγχρονη ζωή.

Με τις εκθέσεις του Μιχαήλ Καρίκη, της Ελένης Μπαγάκη, της Έρικας Σκούρτη, της Hannah Toticki, του Melanie Bonajo και την in situ ζωγραφική εγκατάσταση του Dan Perjovschi υφαίνεται μια εκθεσιακή διαδρομή που εκτείνεται σε όλο το Μουσείο, με κεντρικό άξονα τη μεγάλη ομαδική έκθεση Modern Love. Η αγάπη στα χρόνια της Ψυχρής Οικειότητας, η οποία εγκαινιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2022. Στις 18:00 θα είμαι στο φουαγιέ του Μουσείου για να παρακολουθήσω τη δεκάλεπτη performance της Hannah Toticki, In Sacred Work (Eις μίαν ιεράν εργασίαν), η οποία θα επαναληφθεί στις 20:30.

Όμως εκείνη την ώρα θα βρίσκομαι στο ΠΛΥΦΑ (Κορυτσάς 39) για να παρακολουθήσω την ΙΧΘΥΟΛΑΤΡΕΙΑ / ICΗTHΥOLATRY: Μια υβριδική performance υδάτινων θεοτήτων» σε σύλληψη και σκηνοθεσία της Εύας Γιαννακοπούλου. Η «ΙΧΘΥΟΛΑΤΡΕΙΑ / ICΗTHΥOLATRY» είναι μια υβριδική παράσταση με εξομολογητικά στοιχεία για την τρίτη ηλικία, τις πλημμύρες, τα υγρά και την εμμηνόπαυση. Βασίζεται σε έρευνα που διεξήχθη σε κοινότητες που συνδέονται με ποτάμια, λίμνες, χειμάρρους αλλά και ομάδες γυναικών, κατά την πορεία δύο ερευνητικών και δύο δημιουργικών προγραμμάτων φιλοξενίας που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιταλία, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Stronger Peripheries: A Southern Coalition. Η εικαστικός-σκηνοθέτιδα και η δημιουργική κοινότητα ανέπτυξαν από κοινού τη δραματουργία και τα κείμενα μέσα από προσωπικές εξομολογήσεις και συνεντεύξεις των τοπικών κοινοτήτων του Πειραιά, του Torres Vedras της Πορτογαλίας και του Mondaino της Ιταλίας, με τρόπο που το περιεχόμενό τους να αποτελεί πνευματική συνδημιουργία όλων των συμμετεχουσών.

Η συνέχεια εδώ.