Aπό την Αναγέννηση έως τον 20ο αιώνα, δεν είναι λίγες οι γυναίκες καλλιτέχνιδες το έργο των οποίων έμεινε στο σκοτάδι ή επισκιάστηκε από το έργο ανδρών καλλιτεχνών. Πολλές από αυτές τις γυναίκες καλλιτέχνιδες μόλις τώρα κερδίζουν την αναγνώριση και τη φήμη που τους αξίζει εδώ και καιρό για τη συμβολή τους στον καλλιτεχνικό κόσμο.

Στο διάσημο δοκίμιό της, «Why Have There Have There Been No Great Women Artists?» (1971) η Αμερικανίδα ιστορικός τέχνης Linda Nochlin αναρωτιέται: «Γιατί δεν υπάρχουν γυναίκες καλλιτέχνιδες; Τι θα γινόταν αν ο Πικάσο είχε γεννηθεί κορίτσι; Θα έδινε ο Senor Ruiz την ίδια προσοχή ή θα ενθάρρυνε την ίδια φιλοδοξία για δημιουργία σε μια μικρή Pablita;» Η απάντηση της Nochlin είναι όχι. «[Σ]ην πραγματικότητα, όπως όλοι γνωρίζουμε, τα πράγματα όπως είναι και όπως ήταν, στις τέχνες όπως και σε εκατό άλλους τομείς, είναι ανιαρά, καταπιεστικά και αποθαρρυντικά για όλους εκείνους, ανάμεσά τους και οι γυναίκες, που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν λευκοί, κατά προτίμηση της μεσαίας τάξης και κυρίως άνδρες».

Μόνο μετά το δεύτερο φεμινιστικό κίνημα στα τέλη του 20ου αιώνα άρχισαν σοβαρές προσπάθειες να δοθεί στις γυναίκες των προηγούμενων αιώνων η προσοχή που τους αξίζει. Μια ματιά στην ιστορία της τέχνης των τελευταίων δεκαετιών δείχνει ότι σε καμία περίπτωση δεν ισχύει ότι δεν υπήρχαν σπουδαίες γυναίκες καλλιτέχνες – ωστόσο, συχνά δεν έτυχαν προσοχής για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Ανάμεσα σε έναν κατάλογο με παραγνωρισμένες γυναίκες δημιουργούς από τους προηγούμενους αιώνες που ολοένα μεγαλώνει, το 1993 προστέθηκε και η Michaelina Wautier, μία ζωγράφος του 17ου αιώνα με εξαιρετικό ταλέντο και έργο τόσο ποικίλο και μοναδικό που ξεπερνά κάθε φαντασία όσον αφορά την ιστορία τέχνης.

Η συνέχεια εδώ.