Η συλλογικότητα εικαστικών καλλιτεχνών ARC – Art Revisited Collective και ο Εικαστικός Επιμελητής Πάρης Καπράλος απευθύνει πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος συμμετοχής προς εικαστικούς καλλιτέχνες στην έκθεση ΝΕΑ ΣΥΜΒΟΛΑ 2.

Η έκθεση θα παρουσιαστεί σε γνωστό χώρο τέχνης στο ιστορικό κέντρο των Αθηνών. Η έκθεση είναι επιμελημένη και βασίζεται σε σύλληψη – κείμενο που συνυπογράφουν οι εικαστικοί επιμελητές Πάρης Καπράλος και Ιάσων Καιροφύλας.

Στην έκθεση γίνονται δεκτά πρωτότυπα έργα τέχνης οποιουδήποτε ύφους και εικαστικής επεξεργασίας, παραστατικά ή μη, εξπρεσιονισμού, συμβολισμού, αφαίρεσης ή οποιαδήποτε άλλη επιλογή, τα οποία  μπορούν να συνδιαλέγονται με όποιον τρόπο θεωρεί πρόσφορο ο δημιουργός τους με το θέμα.

Στα τέλη του 19ου αιώνα το ρεύμα του Συμβολισμού λειτουργεί ως αντίδοτο στο ανούσιο του Ρεαλισμού της εποχής, διερευνώντας υπαρξιακές αναζητήσεις, και διευρυνόντας τον διάλογο των τεχνών με την Επιστήμη και τη Φιλοσοφία. Στοχεύοντας στη μέθεξη του θεατή με ποιητική και μυστηριακή διάθεση, ο Συμβολισμός απάντησε στην ανάγκη του καλλιτεχνικού κόσμου της εποχής να αντιτάξει το όραμα στη θεοποίηση της Λογικής που επέβαλλε ο Διαφωτισμός και, αργότερα η Βιομηχανική Επανάσταση. Πάνω και πέρα από φορμαλιστικές αποτυπώσεις ο Συμβολισμός έδωσε το ιστορικό έναυσμα για την εκκίνηση των σύγχρονων κινημάτων τέχνης, και εισήγαγε την εννοιολογική παράμετρο. Στο εξής οι εικαστικές τέχνες γεννούν αλληγορίες που αποκαλύπτονται με σύμβολα και περιλαβάνουν πολλαπλές αναγνώσεις. Σε όλες τις δύσκολες ιστορικές συγκυρίες που ακολούθησαν την εποχή του κινήματος του Συμβολισμού, η Τέχνη δημιούργησε ισχυρά σύμβολα, υπηρετώντας μια κοινή Αρχή με την Φιλοσοφία: προάγει την διαλεκτική σχέση του Ανθρώπου με την Ιστορική Συγκυρία, με εύστοχες και οξυδερκείς ερωτήσεις, θέτει ζητήματα με αντισυμβατικό τρόπο, υπερβαίνει τα όρια της Πολιτικής, των κοινωνικών συμβάσεων, των “πρέπει” και των “απαγορεύεται” μετερχόμενη κάθε μέσο προκειμένου να υποδείξει όλα αυτά που έχει νόημα να μας απασχολούν, ενώ παράλληλα δεν ζητά να επιβάλλει μία απάντηση. Ιστορικά διαπιστώνεται ότι η ίδια η τέχνη προάγεται με άλματα στις πιο αντίξοες συγκυρίες: ολοκληρωτικά καθεστώτα, δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, Ψυχρός Πόλεμος, Εμφύλιοι σπαραγμοί. Στην πορεία μετασχηματίστηκε, παράγοντας νέα είδη: εγκαταστάσεις, πολυμέσα, performance, κλπ. Πλέον όλη η εικαστική παραγωγή μιλά συμβολικά χωρίς απαραίτητα να εντάσσεται στο ομώνυμο κίνημα.  Στην εποχή μας, οι πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζούμε σε παγκόσμια κλίμακα από το 2008 (παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, κλπ) οδηγούν σε ένα νέο κοινωνικό Μεσσαίωνα, οι αναιρέσεις των ανθρώπινων ελευθεριών με αντάλλαγμα μια εύθραυστη κα αμφισβητούμενη ασφάλεια, και, πρόσφατα η έναρξη μιας εποχής βιολογικών απειλών, ζητούν επιτακτικά τροφή για σκέψη εκτός πλαισίου. Σήμερα, όπως άλλοτε, ζητείται από την τέχνη να πραγματοποιήσει ένα ακόμα άλμα: να προάγει τον προβληματισμό, να παράγει τις νέες αλληγορίες, δίνοντας στον κόσμο τα Νέα Σύμβολα της εποχής μας.