Μία συνθήκη συμβίωσης τεσσάρων καλλιτεχνών που επιλέγουν να εκθέσουν σε ένα ανεξάρτητο  χώρο που ως επιλογή από μόνη της αποτελεί πολιτική πράξη. Συνθέτουν έργα-in situ εγκαταστάσεις,  με συνειδητή αποχή από την γνωστική διαδικασία της χειροτεχνίας (objet trouvé, readymade),  επιφορτισμένα να αναδεικνύουν συνδέσεις που αντιτίθενται στη παραδοσιακή σύλληψη και το  κυρίαρχο κατά Kuhn Παράδειγμα.

Οι οπτικές ή εννοιολογικές τους εμπειρίες μορφοποιούνται με οξύνοια σε έργα αγγίζοντας τη  σφαίρα του πολιτικού. Μετατοπίσεις και μετασχηματισμοί φυσικών σχέσεων αντικειμένων περιβάλλοντος με περιπαιχτική διάθεση σχετικά με το αντιθετικό ζεύγος του οικείου ως ανοίκειου, του συνηθισμένου ως ασυνήθιστου, βοηθούν στην ανάπτυξη, συγκρότηση και διατύπωσης μίας ρητορικής  που αμφισβητεί την καθεστηκυία οπτική μας αντίληψη.

Οι εννοιολογήσεις τους συντελούνται με ανατρεπτικές πρακτικές έξω από την αστική αισθητική  με πρόθεση την αλλαγή της αισθητηριακής εμπειρίας, προτείνοντας τρόπους που προκαλούν τον θεατή  να αντιληφθεί ρήξεις, απρόβλεπτες συνδέσεις, αποκαλύψεις του μη ορατού, δυνατότητες αντίστασης  στην συναγωγή βεβαιοτήτων.

Έργα που αφορούν το συλλογικό, στο πλαίσιο της σύγχρονης πολιτικής τέχνης, με εύστοχες  χειρονομίες που ενσωματώνουν και συμπυκνώνουν αντιδράσεις σχολιάζουν την απορρύθμιση, τη χειραγώγηση, τη σύγχρονη χρηματοοικονομική πραγματικότητα, την καταπίεση, τον ταξικό πόλεμο, τη  δυσφορία, την δυσαρέσκεια από την πολιτική κυριαρχία.

Αμφισβητώντας την εγκυρότητα της λογικής ερμηνείας και ακυρώνοντας τα πρότυπα,  διαρρηγνύουν τα όρια μεταξύ πραγματικής εμπειρίας και μεταφοράς ή συμβολοποίησης και τελικά με  τη σύγκλιση αυτή, καθιστούν αμελητέα τα όρια ανάμεσά τους, οδηγώντας εντέλει σε μια απροσδόκητη  συνάντηση.

Χρησιμοποιούν ανορθόδοξα το επιλεγμένο υλικό, συνεργώντας έτσι, στην κατάργηση της  καθιερωμένης μορφολογικής του οντότητας και μεταπλάθοντας την χρηστική του αξία, το οδηγούν  στην αναγέννησή του με διαφορετική μορφή και υπόσταση, εκτρέποντάς το από τον αρχικό του  προορισμό.

Η μη συμβατική παράθεση αντικειμένων εντασσόμενων σε πραγματικό χώρο, μεταφέρει τον  θεατή μέσω του απροσδόκητου και της έκπληξης, σε συγκρούσεις εσωτερικές, που αφορούν την  βιωματική μας αντίληψη για τον πραγματικό, τον αντικειμενικό κόσμο.