Η ομαδική έκθεση «Statecraft: Διαμορφώνοντας το κράτος», υπό την επιμέλεια της Κατερίνας Γρέγου και με τη συμμετοχή τριάντα εννέα καλλιτεχνών από διάφορα μέρη του κόσμου, προάγει την τέχνη που χαρακτιρίζεται από ενσυναίσθηση και έντονο παρεμβατικό χαρακτήρα.

Η λέξη Statecraft αποδίδεται στα ελληνικά ως η τέχνη της διακυβέρνησης και της οικοδόμησης των κρατικών θεσμών. Στον κατάλογο, η Γρέγου επισημαίνει ότι δανείζεται τον όρο από το ομώνυμο βίντεο της Loulou Cherinet του 2017. Το συμμετοχικό βίντεο πραγματεύεται, μεταξύ άλλων, τις έννοιες της κοινωνικής ενσωμάτωσης και του αποκλεισμού, έννοιες διάχυτες στο σύνολο σχεδόν των έργων.

Η έκθεση ξεδιπλώνεται μάλλον ανορθόδοξα από κάτω προς τα πάνω, από τον υπόγειο προς τον ισόγειο εκθεσιακό χώρο, με την ιδιόρρυθμη επανάληψη του εισαγωγικού κειμένου στην αρχή και στο τέλος της διαδρομής. Ασάφεια ως προς τα χωροταξικά όρια προκαλεί η ατομική παρουσίαση του Αντώνη Πίττα με θέμα τον μοντερνισμό και τα κίτρινα γιλέκα εν μέσω των μόνιμων εκθεμάτων στον 2ο όροφο η οποία προβάλλεται στο έντυπο του εκθεσιακού προγράμματος και την ιστοσελίδα του ΕΜΣΤ ως μέρος της υπό συζήτηση έκθεσης δίχως όμως να συμπεριλαμβάνεται στην ύλη του καταλόγου.

 Τα θέματα που  διακρίνονται στη «Statecraft» είναι ζέοντα. Απασχολούν πολλούς καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως και, όπως είναι φυσικό, δεν διατυπώνονται εδώ για πρώτη φορά. Ο πόλεμος της Ουκρανίας και η ευρύτερη πολιτική ατμόσφαιρα, όμως,  επισφραγίζουν την επικαιρότητα  με τον πλέον μακάβριο και εφιαλτικό τρόπο, εγείροντας προβληματισμούς για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Για τη συνέχεια δες εδώ.