Περίληψη

Στόχος της διατριβής είναι ο προσδιορισμός της εγκατάστασης ως έννοιας και ως εικαστικού είδους. Η έρευνα εντόπισε έργα και εκθέσεις προδρόμους της εγκατάστασης και όσον αφορά το ζήτημα αυτού του είδους στην Ελλάδα θεωρεί αποφασιστική στιγμή έναρξης την έκθεση των Κεσσανλή, Κανιάρη και Δανιήλ “Τρεις Προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική”, στο Teatro Fenice στη Βενετία, το 1964, με επιμελητή τον Pierre Restany. Η προσέγγιση αναζήτησε τις σχέσεις της εγκατάστασης με τα πλησιέστερα προς αυτή συγγενικά είδη από τα οποία προέκυψε. Η περίπτωση της Διοχάντης εδραιώνει με το συνολικό της έργο ένα πλήρες εγχείρημα σε εξέλιξη για τις σχέσεις χώρου και χρόνου. Η διεξοδική συγκρότηση του αρχείου της είχε ως αποτέλεσμα να αναδειχθεί ένα ολοκληρωμένο παράδειγμα αλλαγών και μετεξελίξεων για την έννοια εγκατάσταση, όπως αυτή προσδιορίστηκε με σύγχρονους όρους που αφορούν τη θεωρία και την πρακτική.

Σύνδεσμος