Η πλαστική ως γλώσσα των διαλογικών τεχνών: από τις χωρικές θεωρήσεις των τεχνοπολιτικών μέσων στις συλλογικές επιτελεστικές πρακτικές
Ντάφλος, Κωνσταντίνος 2014
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ). Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας ΙΙΙ : Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού
Περίληψη
Ο όρος Διαλογικές Τέχνες είναι γενικότερος και ευρύτερος και συμπεριλαμβάνει τον δημοφιλή και διαδεδομένο όρο Διαδραστικές Τέχνες που εντοπίζεται στις τεχνολογίες και στις υβριδικές αναδυόμενες τέχνες, επεκτείνοντας έτσι το πεδίο δράσης ή ορισμού των Διαλογικών Τεχνών. Στη Διατριβή διερευνούνται η ιστορική διαδικασία συγκρότησης (λογοτεχνία) της αρχιτεκτονικής των Διαλογικών Χωρικών Πρακτικών, τα όρια της κεντρικής έννοιας Διαλογική Τέχνη, στην ιστορική προοπτική της διαλογικής ηθικής και αισθητικής, και οι(πρώιμες) τεχνολογίες διάδρασης στις τέχνες (ηλεκτρονική, αυτοματική, ρομποτική, κυβερνητική). Προσεγγίζεται η φιλοσοφική, η ψυχολογική και η κοινωνική συνθήκη του Διαλόγου που καλλιεργήθηκε στον σχεσιακό υποκειμενικό / διυποκειμενικό χώρο, Εγώ-Αυτό (επιστήμες),Εγώ-Εσύ (φεμινισμός), Εγώ-Εαυτός (γλωσσολογία), Εγώ-Άλλος (φιλοσοφία), Εμείς-Αυτοί(κοινωνιολογία).Οι διαλογικές χωρικές πρακτικές εντοπίζονται σε μια σύντηξη ευρύτερων δημιουργικών πεδίων τα οποία διατηρούν οριζόντια άρθρωση, μη-ιεραρχική δομή, πολυγλωσσία, και πολυφωνία, στη λογική της ανοικτής πηγής (η του ανοικτού κώδικα).Υποστηρίζονται από νεότερες τακτικές (τακτικά τεχνοπολιτικά μέσα) οι οποίες συνδυάζονται με παλιότερες πρακτικές (ακτιβισμός, περφόρμανς, χάκερ, μπρικολάζ), στη βάση επιτελέσεων που αναμιγνύουν διαλογικές (τεχνο)διατάξεις με σωματικούς τελεστές για τη συγκρότηση κοινών-τόπων και τη διερεύνηση του χαρακτήρα τους.Η έρευνα κατευθύνεται:-πέρα από τις υψηλές τεχνολογίες, προς τις χαμηλές (αειφόρες, απο αναναπτυγμένες) προσιτές τεχνολογίες (ψηφιακές και αναλογικές),-πέρα από την ιστορική παρουσία του συστήματος-τέχνη και του προσώπου-καλλιτέχνη, προςοριζόντιες δομές,-πέρα από το σταθερό και τετελεσμένο αντικείμενο, προς τα ρευστά όρια και την ωσμωτική φύση ανοικτών ΄οντοτήτων΄ (ημι)αντικειμένων,-πέρα από τον σταθερό και ολοκληρωμένο εαυτό, προς πολλαπλές, αποσπασματικές, ρευστές ταυτότητες σε (-μεταξύ) διαμοιρασμένους κοινούς-και-σε-απόσταση-τόπους,-πέρα από τις λογικές του γεγονότος (της συναίνεσης ή της ανάδυσης ανταγωνισμών), προς τον ρευστό ανοικτό μη-τετελεσμένο χαρακτήρα του συμβάντος,-πέρα από τη χειραφέτηση του αποστασιοποιημένου θεατή /αναγνώστη, προς (DIY) ηθικές κοινών πνευματικών δικαιωμάτων στην κυριολεκτική ζωή για τον γραφέα / υποκινητή και τους εμπλεκόμενους συμπαραγωγούς.-πέρα από την τοπο ειδικότητα στην τέχνη πεδίου, προς αποεδαφικοποιημένες πρακτικές που αντιλαμβάνονται τους τόπους ως διευρυμένους -σε-κίνηση και -σε-ακολουθία. Ο επιτελεστικός διαλογικός χώρος (-μεταξύ) σχηματοποιεί χωρικές /χρονικές στιγμές συνάρθρωσης και διαμοιρασμού της παρουσίας σε κοινούς-και-σε-απόσταση τόπους, και παράγει διαλογικές σχέσεις αντικείμενων-σωμάτων-τόπων μέσα από σχεσιακές κοινωνικές αναπτυσσόμενες δράσεις.