Μαυρομμάτης, Αριστείδης  2020

Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Σχολή Καλών Τεχνών. Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών

Περίληψη

Η εκπόνηση αυτού του ερευνητικού έργου, υπήρξε από τον γράφοντα ένας επώδυνος εσωστρεφής διάλογος. Έγινε πρωτίστως, προσπάθεια να προσεγγιστεί μια σχέση ανάμεσα σε δυο παραδοσιακά διαφορετικά πεδία: την Τέχνη και την Επιστήμη. Παρατηρήθηκε ότι όσο παρέμενε κανείς αγκυλωμένος στα πρότυπα που περιχαράκωναν αυτά τα πεδία, ήταν αδύνατη η αναζήτηση της οποιασδήποτε αλληλεπίδρασής τους. Κατά συνέπεια υιοθετήθηκε η αντίληψη, σύμφωνα με την οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί ο σκοπός της επιδιωκόμενης προσέγγισης, μόνο αν μπορούσε να πραγματοποιηθεί μια υπέρβαση στη σκέψη και να αντιμετωπίζονταν τα πεδία αυτά, όχι ως κλειστά συστήματα περιορισμένων αρχών με την αντίληψη του Αναγωγισμού, αλλά ως ανοικτά συστήματα στον δια-πολιτισμό των ανθρώπων με την αντίληψη της Πολυπλοκότητας. Οι πολιτισμοί όμως γράφονται και ξαναγράφονται επειδή, εμπειρία και θεωρία συνεχώς μεταβάλλονται. Και οι μεταβολές αυτές συμβαίνουν στον νου των ανθρώπων, όπου ο εννοιολογικός χάρτης αυτού του νου μεταβάλλεται ακολουθώντας μη γραμμική δυναμική συμπεριφορά όπως άλλωστε και κάθε φυσικό σύστημα. Επομένως, μια σύγχρονη εικαστική φόρμα στη ζωγραφική με την ευρύτερη σημασία του όρου, δεν θα μπορούσε παρά να συγκροτηθεί στη βάση αυτών των αντιλήψεων. Έτσι, θεωρήθηκε ως πεδίο αναφοράς πρόσληψης δεδομένων: αφενός ο φυσικός χώρος και αφετέρου ο φαντασιακός κόσμος του νου. Στη συνέχεια, θεωρήθηκε ότι εγκεφαλικές λειτουργίες οργανώνουν τα δεδομένα σε πληροφορίες, βάσει των οποίων συντίθενται οι ανθρώπινες προθέσεις. Τέλος η έρευνα αυτή κατέληξε στο συμπέρασμα: ότι ως πεδίο σύγχρονης έκφρασης και αναπαράστασης αυτών των προθέσεων, οφείλει να είναι ένα περιβάλλον που να διαθέτει τα χαρακτηριστικά σχεδιασμού και εφαρμογής Δυναμικών Εικόνων, τόσο σε δισδιάστατο όσο και σε τρισδιάστατο απεικονιστικό χώρο. Ο σχεδιασμός σε τέτοια περιβάλλοντα απαιτεί γνώσεις που ξεπερνούν σε μεμονωμένο επίπεδο τα σύνορα τόσο της Τέχνης όσο και της Επιστήμης. Επομένως, η καλλιτεχνική και επιστημονική έρευνα φαίνεται ότι διαχέονται η μια μέσα στην άλλη αναδεικνύοντας το πολυδαίδαλο της ανθρώπινης σκέψης, ενώ παράλληλα, προτάσσουν την αναγκαιότητα της συλλογικής δράσης τους για έρευνα και δημιουργία, ανοίγοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, τον δρόμο μιας νέας εγγραφής για τον σύγχρονο πολιτισμό.

Σύνδεσμος